และก็เดินทางมาถึงโค้งสุดท้ายก่อนออกเดินทางประมาณ 5 วัน
….พายุถล่มญี่ปุ่นจ้าแม่จ๋า
อันนี้ ลอกมาจากเว็ปข่าว…
“ซูเปอร์ไต้ฝุ่นจ่ามี สร้างความเสียหายให้ญี่ปุ่น หลังจากพัดเข้าสู่เกาะโอกินาวาในวันนี้ ขณะที่ สถานทูต เตือนคนไทย ระวังระมัดการเดินทางในระยะ
วันที่ 29 ก.ย. สำนักข่าวต่างประเทศ รายงานว่า ซูเปอร์ไต้ฝุ่น “จ่ามี” (Trami) เคลื่อนเข้าสู่เกาะโอกินาวา ทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่นในวันนี้ ด้วยกำลังแรงลม 216 กิโลเมตรต่อชั่วโมง คาดว่า ใจกลางของพายุจะถึงแผ่นดินใหญ่ของญี่ปุ่นในวันอาทิตย์ และจะเกิดสภาพอากาศเลวร้ายทั่วประเทศในวันจันทร์ที่จะถึงนี้
ต้นไม้ใหญ่ในเมืองนาฮา เกาะโอกินาวา ถูกแรงลมพายุพัดฉีกขาดล้มขวางถนน ทำให้เกิดปัญหาการจราจรบนถนนสายหลักของเมือง นอกจากนี้ ไต้ฝุ่นจ่ามี ยังทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ซัดแนวปะการังบนเกาะ และทำให้มีฝนตกหนักต่อเนื่อง ทางการต้องอพยพประชาชนกว่า 600 คน บ้านเรือนกว่า 121,000 หลังไม่มีไฟฟ้าใช้ เนื่องจากกระแสไฟฟ้าถูกตัดขาด ขณะที่ 386 เที่ยวบินต้องยกเลิกการเดินทาง
เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น รายงานว่า มีผู้ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ ในช่วงที่พายุเข้าถล่มเกาะโอกอินาวาแล้ว 5 คน อย่างไรก็ตาม อาจมีจำนวนผู้ได้รับผลกระทบ ขณะที่ หน่วยงานด้านสภาพอากาศ แจ้งเตือน ผู้คนทั่วประเทศญี่ปุ่นให้ตื่นตัว รับมือสภาพอากาศลมแรง คลื่นสูงและฝนตกหนักจากอิทธิพลของพายุไต้ฝุ่นจ่ามี ในระยะนี้
สถานเอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น แจ้งเตือนให้คนไทยในพื้นที่และบริเวณใกล้เคียง ตลอดจนนักท่องเที่ยวโปรดติดตามสถานการณ์ ระวังภัยจากฝนตกหนัก คลื่นสูงบริเวณชายฝั่ง ฟ้าผ่า ในช่วงเวลาดังกล่าว และตรวจสอบตารางการบิน และเผื่อเวลาในการเดินทางไปสนามบิน”
นั่นแหละ เดินทาง 26 กันยา ข่าวมาก่อนหน้าเดือนทางว่าอีก 3 วันถล่ม คือ 29 และวันกลับคือ …30 กันยา
เอาช้างมาฉุด ก็ฉุดชั้นไม่ได้ ถ้าสายการบินไม่ยกเลิก ยังไงก็จะไป
เช้าวันที่ 26 กันยายน ที่บริษัทมีอบรมการทำคลิปวีดีโอลงโซเชียล วันอบรมก็คือเราต้องเดินทางออกมาแต่เช้ากว่าปกติ เอาสัมภาระทั้งหมดใส่เป้และออกจากบ้าน มาทำงานตามปกติ พอถึงตอนเย็น จำได้ว่าอบรมเลท แต่ก็ขอพี่ที่บริษัทออกมาก่อน ประมาณสี่โมงครึ่ง นั่งรถเมล์สาย 138 มาลงที่ BTS จตุจักร ถึงตรงนี้ก็หกโมงเย็นล่ะ รถติดเอาเรื่องอยู่
จาก BTS นั่งรถของสนามบินดอนเมือง A1 จอดที่ผู้โดยสารขาออกเลย สะดวกสุดยอด แอบคิด…ขากลับตีหนึ่ง มีรถแบบนี้ไหมนะ 555+
น้องๆทั้ง3คนยังเดินทางมาไม่ถึงเรามาก่อนเวลานัด เดินเล่นถ่ายรูปไปก่อน เนื่องจากเพิ่งอบรมถ่ายวีดีโอมาก็เลยเอาซะหน่อย ทริปนี้เลยใช้ไอโฟนถ่ายค่อนข้างเยอะ
ไม่นานนักน้องๆทั้ง 3 ก็มาถึง เงินเยนที่ฝากน้องแลกพร้อมเงินทอนที่เป็นเงินไทย คือเงิน 18000 บาทเนี่ยเวลาเอาไปแลกเค้าจะแลกเป็นเลขกลมๆที่เป็นเงินเยนมาให้ ที่เหลือเศษๆเป็นเงินบาทก็คืนให้เรามา เรตตอนนั้น 0.294 คิดง่ายๆก็ ถ้าซื้อข้าวปั้น 100 เยน ก็เท่ากับ 29 บาท ประมาณนี้ ให้ไป 18000 ก็ได้มา 60000 เยน เหลือเงินบาทคืนในซอง 330 บาท ป่ะๆๆๆ เช็คอินกันเลย
สิ่งที่ลุ้น คือสัมภาระติดตัว 7 กิโลเนี่ย ผมมั่นเหลือเกินว่าถ้าจับเป้ที่หลังใส่ตราชั่ง ยังไงก็เกินแน่นอน 555 มาลุ้นว่าจะโดนอะไรไหม
หลังจากเช็คอินโหลดกระเป๋า 1 ใบถ้วนของน้องเรียว และก็ได้บัตรโดยสารมา ขั้นต่อไปเข้าอุโมงค์ออกนอกประเทศ เอาจริงนี่คือครั้งแรกในการออกนอกประเทศด้วยสารการบิน ห้องที่ตีขึ้นด้วยไม้อัด แบบทึบปกติเวลาเราบินในประเทศเราจะไม่ได้ผ่านห้องนี้ มีจนท.ผู้หญิงมีอายุยืน 1 คน คอยยืนโบกให้ผ่านตรงนี้ไป เข้าไปก็เป็นการตรวจหนังสือเดินทาง หรือพาสปอร์ทนั้นแหละ สแกนประเป๋า สแกนม่านตา แล้วเดินผ่านเป็นจุดๆ ผ่านอุโมงค์ตรวจโลหะ อึนๆ มึนๆ เดินตามเค้าไป รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในฟู๊ดคอร์ท ฆ่าเวลาก่อนเดินทางด้วยการกิน อันนี้เลือนลางมาก เหมือนเอมกะเรียวกินเบอร์เกอร์คิงหรือไงนี่แหละ ส่วนผมกินราดหน้ามั้ง คือถือมานั่งกิน นั่งดูเงินเยนไป อีตาคนในแบงค์นี่ใครว่ะ
สิ่งที่กังวลตอนนั้น
- น้ำหนักเป้ที่เกิน
- จะผ่าน ต.ม.ญี่ปุ่มไหม คนไม่เคยอะนะ ถ้าไม่ผ่านจะพูดกะเค้ารู้เรื่องไหม
- พายุจะถล่มตอนเราเที่ยวไหม ตรูคงได้นอนในห้องกินขนมแฟมิลี่มาร์ทตลอดทริปแน่
ไม่นานจากที่นั่งกินอาหารมื้อสุดท้ายที่ไทย ก็มานั่งรอเครื่องออกที่เกตล่ะ นั่นไงขวามือเครื่องเรามองผ่านกระจกไป อันนี้จำได้แม่นยำตอนที่สายการบินประกาศว่าเครื่องที่กำลังจะเดินไปสนามบินนาริตะโตเกียว หมดคำว่าโตเกียว หัวใจมันพองโตมาก เชี่ยยย วันนี้มันมาถึงซะที
แว๊ปเดียวก็เดินขึ้นเครื่อง เนื่องจากเราไม่เลือกที่นั่งสายการบินแอร์เอเชียเอ็กซ์ที่เราใช้บริการ เค้าก็จะจับให้เรานั่งตามที่นั่งเหลือๆ ของคนที่เค้าจองแบบเลือกที่นั่ง แต่ก็ไม่ใจร้าย เรายังนั่งติดๆกันอยู่ แค่ไม่ได้ติดหน้าต่างแค่นั้นเอง
และแล้วเครื่องก็ออก ฟิ้ววววว หัวเครื่องบินกระดกขึ้น เสียงตัวเลื่อนใต้ท้องเครื่องเปิดและเก็บล้อก่อนปืด ครืนนนนน แสงไฟถนนเมืองไทยค่อยๆจางออกไป ค่อยๆมืด ค่อยๆไกล…
แวะเล่าเรื่องคอสตูมและปัญหา เนื่องด้วยการที่กลัวน้ำหนักสัมภาระเกิน และเรื่องกลัว ต.ม.จะไม่ให้ผ่าน เลยต้องแต่งตัวสุดๆหน่อย กางเกงยีนส์ต้องมา สุดท้ายชั้นต้องใส่เกงยีนส์นั่งแช่ๆกว่า 6 ชั่วโมง อันนี้พลาดมากโคตรทรมาน สิ่งที่ดีสำหรับการใส่ขึ้นเครื่อง คือ ชุดนอน ฟังไม่ผิดครับ คนอื่นในไฟล์เค้าใส่กัน กางเกงช้างที่ฝรั่งชอบใส่เดินท่าพระจันทร์อันนั้นคือดีงาม มีใครขายต่อไหม จะซื้อ
เครื่องออกได้สักพักก็เริ่มหาของเล่น ฟังเพลงดูหนังที่โหลดมา บลาๆๆๆ และนาทีระทึกก็มาถึง เมื่อแอร์เดินแจกเอกสารการเข้าประเทศมี 2 แผ่น อันนี้สบายมาก เราเซฟไว้ในกลุ่มไลน์ คือพวกตรูเตรียมงานมานานกันแล้ว หยิบมือถือเข้ากลุ่มไลน์ เปิดอัลบั้ม…เชรดดดดดดด สถบในลำคอ ไม่มีเน็ตโหลดรูปไม่ขึ้น เดชะบุญที่แอร์เอเชียมีตัวอย่างที่อธิบายไว้ข้างหน้าเก้าอี้โดยสาร เกือบๆๆๆ อันนี้อับเป็นเซอร์ไพรท์แรกได้ไหม เอาเป็นว่า ณ.ตอนนี้ถ้าอยากบอกตัวเองก่อนเดินทางจะบอกว่า เซฟเป็นรูปนะ อย่าใส่คราวด์ และอีกเรื่อง คือ ใส่ชุดนอนมานะ นั่งสบายกว่า สงสารไข่มากนาทีนี้
คอแห้ง น้ำแพง ยังไงดี น้องเค้าซื้อน้ำ 1 ขวด น้ำร่วมสาบาน กินกัน 4 คน เสียดายเงินอะนะเราก็ไม่ได้หิวมากแค่คอแห้งนิดหน่อย จิบๆไปน่าจะคนเดียวครึ่งขวด 555+ อันนี้มุกกินไปแค่จิบๆ กินมากปวดฉี่นะเธอว์
Zompoch's Blog 