ฝนตกรถติด แปดกันยายน

มองโลกในแง่ดี ถึอว่าฝึกความอดทนก็แล้วกันเนอะ

วันพฤหัสบดี ก่อนห้าโมงมีการแก้เว็ปกันเกิดขึ้น นั้นทำให้เกิดการลากยาวเกิดขึ้น ปกติห้าโมง บอสก็จะแยกย้ายไปรับลูกทันที แต่วันนี้เว็บมีการตั้งค่านิดหน่อย กว่าพี่เค้าจะออกไปรับลูก ก็เกือบห้าโมงยี่สิบ และฝนที่ตกลงพร่ำๆ ทำให้เราเอ่อระเหยและแมวส้มสองตัว ก็มาเล่นหน้าประตูห้องอีก แฟนโทรมาอีก เอาเข้าไป ไหนจะเอาขนมแมวเลียมาให้แมวกินอีก กว่าจะได้ขยับก้น เก็บของ ปิดคอม เกือบหกโมงเย็น เรื่องของเรื่องฝนตกมาเรื่อยๆด้วยแหละ ก็เลย ดึงจังหวะรอไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ได้ฤกษ์ ออกจากที่ทำงาน ปั่นจักรยานมุ่งไปที่ตึกหน้า ก่อนจะเดินเท้าไปยืนรอรถตู้ วันนี้ตั้งใจว่าจะขึ้นรถตู้ เพราะได้นั่ง และประหยัดกว่ารถเมล์ รถตู้ผ่านไปหลายคัน รถเมล์ก็มาแล้ว แต่ก็ยังไม่ไป เพราะรถตู้ไม่มีที่นั่ง เค้าไม่จอด รถเมล์ที่มาจอด เรียกได้ว่ามาจอดข้างหน้า ก็เมิน 555+ วันนี้ตั้งใจจะขึ้นรถตู้ ชั้นจะไม่โหน บอกตัวเองหยั่งงั้น รถตู้ผ่านไป รถเมล์ผ่านไป ยังไม่ได้ไปไหน ฝนลงเม็ด กางร่มก็ได้ว่ะ มีร่มมา หยิบมาแล้ว กางซะหน่อย เด็กนักเรียน พ.ต. 1 คู่ ชายหญิง ดูทรงแล้วก็มารอขึ้นรถตู้แบบเรานี่แหละ ยืนรอไปพร้อมกัน จากฟ้าครึ้มๆ เป็นมืดเพราะฝน จากมืดเพราะฝน ฝนก็หยุดแล้ว แล้วก็มืดเพราะว่ามันค่ำ ทุ่มกว่าแล้ว ยังยืนที่เดิมเลย เดาว่าวันนี้เป็นการยืนรอรถนานที่สุดในชีวิตของป้ายรถเมล์นี้ สุดท้ายก็พ่ายแพ้ ชั้นสรุปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ถ้านั่งรถตั้งแต่แรก ป่านนี้คงถึงบ้านนานแล้ว 5555+ …ชีวิต

สรุปถึงบ้านประมาณทุ่มครึ่ง ตอนเช้าออกจากบ้าน 7 โมงครึ่ง เรียกได้ว่า ทิ้งชีวิตไปกับการทำงาน 12 ชั่วโมง ครึ่งนึ่งของโค้วต้าชีวิตต่อวันกันเลยทีเดียว

…จะว่าไป เราเองแหละที่เล่นกับแมว เราเองแหละที่โอ้เอ้ไม่ออกจากออฟฟิตเสียที เราเองแหละที่ไม่ขึ้นรถเมล์ตั้งแต่ตอนหกโมง

เอาจริงนะ ก่อนเขียน ก็นั่งสรุป โทษคนอื่น โทษรถ โทษเจ้านาย แต่พอมาสรุป เออว่า เราเองก็เป็นสาเหตุหลักเลยในการตัดสินใจลังเลเรื่องต่างๆ ผลเลยออกมาเป็นแบบนี้

ป.ล.กลับมากินเยนตาโฟ อิ่มแล้วก็อาบน้ำ นั่งไถเฟสบุ๊คแล้วหายเหนื่อย คือ วันนี้ถนนในกรุงเทพ ติดทุกอณู เราไม่ได้โชคร้ายที่สุด

ป.ล.ที่สอง อีตอนที่ยืนรอรถเมล์อยู่ มีความคิดที่จะแวะซื้อมอไซค์ขี่แล้วด้วย 5555+ อารมณ์ชั่ววูป คงจะอาการประมาณนี้แหละ

นี่จะสี่ทุ่มล่ะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์