Japan 2018 : 05 ตอน นั่งรถไฟจะไปโตเกียวววว

จากตอนที่แล้วที่ได้ตั๋วมาอยู่ในมือให้อุ่นใจ

เหลือเวลาอีกไม่กี่นาที รถไฟก็จะออกแล้ว

เป็นที่เรารู้กันว่ารถไฟบ้านนี้เมืองนี้เค้าตรงเวลามาก…มากที่สุด เอาเว้ยยยย

แต่ไม่ต้องกลัวไป เรามากับโปรญี่ปุ่น

แยกกันตรงนี้ ใครสีไหนดูกันให้ดี

จากทางโล่งๆ ก็ลงบันไดเลื่อนมาชั้นล่าง เจอทางแยกของรถไฟ ที่แบ่งเป็นสองผู้ให้บริการใหญ่

1. รถไฟของรัฐ
2. รถไฟของเอกชน

บรรยากาศแบบว่า อืนๆงงๆ ข้างหน้าก็เดินเร็ว ข้างหลังก็เดินไล่มา ป้ายบอกทางอ่านไม่ออก

ถ้าไม่โปรจริงอันนี้แนะนำว่าให้ เวลาที่ซื้อตั๋วเผื่อเวลาไว้เยอะๆ คิดเสียว่าเอาเวลามาชมผู้คนและสถานที่ จะได้ไม่กดดันเกินไป

แต่ถ้าใครโปรแล้วก็ทำเวลาไปยาวๆเลย จะได้มีเวลาเที่ยวอีกเยอะๆในโตเกียว

มาถึงเรียบร้อย เค้ามาถูกใช่ไหม มันใช่ป่าวหว่า 555+ เดี๋ยวรู้

ตรงเวลาพอดีเลย

เราเดินทางมาถึงชานชลา รอสักพักรถไฟก็มา รถไฟสีขาวสวยมาก หรูดูดี ทั้งชีวิตนั่งหรูสุดก็ BTS 555+

หัวรถเรียวๆเล็กๆ ดูดี สมราคา รถไฟวิ่งแค่ 40 กว่านาที แต่เห็นแล้วอยากนั่งสัก 2 ชั่วโมง

พอรถไฟจอดนิ่ง ผู้คนก็เริ่มถือสัมภาระเข้าไปกัน ดูรีบๆแย่งๆกัน ตอนนั้นก็คิด เค้าล๊อคที่นั่งกันมาแล้วนิ จะแย่งกันทำไม อันนี้ไม่เข้าใจ จนกระทั้งเข้าไปด้านใน อ่อ ที่วางกระเป๋าเดินทางใบโตๆมันมีจำกัดนี่เอง ใครช้า ก็ต้องเอาไปวางตรงที่นั่ง ก็เบียดๆที่นั่งไปประมาณนั้น แต่เราเป้ใบเดียวก็ชิวๆตามสบาย

ด้านในรถไฟดูหรูมาก มีจอแอลซีดีบอกสภาพอากาศ บอกสถานี มีเสียงบอก เพื่อความสะดวก แต่ แต่ และ แต่ 80% ของข้อมูลนั้นคือ ภาษาญี่ปุ่น 555+ เอาน่า จะได้อารมณ์ นี่ถ้าจะให้ข้อมูลทั้งหมดเป็นภาษาไทย ผมก็ไม่ค่อยอินเท่าไหร่หรอก แบบนี้ก็ดีแล้ว

มาถึงที่นั่ง ก็ระบุเลขตรงกับตั๋วที่เราได้รับมา เบาะผ้านิ่มสบาย มีที่วางของกิน มีแผนผังว่าเราอยู่ตรงไหนของโบกี้นี้ มีทางออกยังไง ที่ชอบมากคือด้านล่างมีช่อง usb ให้ด้วย นี่ก็เหอเลย ชาร์จด้วย สรุปนั่งแค่ 40 นาที ชาร์จไปได้นิดเดียวเอง 555+

ระหว่างทางก็จะผ่านโรงเรียนอนุบาล มีนักเรียนตัวน้อยๆเข้าแถวกันใส่หมวกเหลืองๆ รถไฟก็เร็วแบบพอดี ไม่เวียนหัว นี่ยังไม่เคยชิงคันเซน น่าจะหนุกกว่านี้เยอะ ผ่านบ้านเมืองแบบมินิมอล สวนสาธรณะ บ้านเมืองที่นี่สีโทนแบบเรียบๆ ป้านโฆษณาน้อยๆ สีไม่ฉูดฉาด เหมือนบ้านของเล่น ผมตื่นเต้นกับการลอดสะพานบ้าง บ้างครั้งรางรถไฟก็กลายเป็นอยู่บนฟ้า ขึ้นๆลงๆแต่เป็นตอนไหนก็ไม่รู้ มันวิ่งแบบเนียน ๆ ไปเรื่อย สนุกดี ระหว่างทางก็แอบดูคนอื่นๆ ฝรั่งตาน้ำข้าวก็ตื่นเต้นกับรถไฟเหมือนเราเช่นกัน คนในขบวนวันนี้ไม่เต็มที่นั่ง อย่างที่กล่าวไปเมื่อสองตอนที่แล้วช่วงนี้ ว่าช่วงมรสุม

หลังจากชมวิว ชมเพื่อนร่วมทางไปไม่นานนัก 40 นาทีก็เหมือนจะเป็นเวลาที่เร็วมากๆ

รถไฟจากสนามบินนาริตะมุ่งจอดส่งเราที่อุเอโนะสเตชั่น เราจะยังไม่ไปเที่ยวในตอนนี้ เพราะกระเป๋าทั้งหมดมันค่อนข้างโหดร้ายมาก เราไปที่พักกันก่อนเพื่อฝากกระเป๋า แต่เวลา10 โมงกว่าๆ มันไม่เช็คอินไม่ได้…