รับไม้ต่อ

วันนี้ได้มีโอกาสไปนั่งคุยในวงสนทนาของการส่งไม้ต่อ จากพ่อสู่ลูก

เราเคยใกล้ชิดกับเพื่อนที่มีฐานะร่ำรวย มีเกมส์ มีรถมารับ ไม่ต้องนั่งรถโรงเรียน ทางบ้านมีกิจการ ไม่ใช่ลูกแม่ค้าแบบเรา ไปเที่ยวบ้านเพื่อน มีคนยกขนม+น้ำหวานมาให้ ดีจัง เพื่อนโชคดี ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง อยากได้อะไรพ่อแม่ก็จัดให้แบบง่าย ๆ

นั่นคือความคิดก่อนหน้านี้ เถียงไม่ได้หรอกว่าดี แต่ วันนี้ได้รับเรื่อง ได้มองอีกมิติที่น่าสนใจ

คนเป็นพ่อวางแผน จิตนาการสารพัด ปูทางให้ลูกต้องรับไม้ต่อ แผนเอ แผนบี สาขาที่เรียน จบมาต้องตามแผลนที่พ่อวางไว้

ไม่ได้บอกว่าไม่ดีนะครับ แค่ว่า บางคนไม่มีสิทธิที่จะเลือกชีวิตเองเลย และคนเป็นพ่อนั่นก็ไม่ได้หวังร้ายเลย หวังดีอยากให้ลูกรับไม้ต่อ สิ่งที่พ่อสร้างมา แต่ ถ้าลูกไม่อินด้วยล่ะ หูย แค่คิด ก็แอบหวั่นล่ะ อันนี้ในมุมเรานะ เค้าอาจจะชอบก็ได้ มีวาน มีเงิน มีบริวาร

แต่ก็ในุมมเรา แอบคิดถึงตัวเราเอง กูโชคดีจังหว่ะ 555+

อันนี้ไหม ที่เค้าเรียกพอใจในสิ่งที่เรามี หรือตรูขี้เกียจ อิอิ

แล้วพบกันใหม่ สวัสดี 14/09